We zijn al twee keer naar Curaçao geweest voor dolfijnentherapie en elke keer hebben we prachtige vooruitgang bij Shirley gezien. Voor anderen zijn het misschien kleine veranderingen, maar voor Shirley en voor ons zijn het altijd ongelooflijk geweldige en belangrijke stappen in haar ontwikkeling. Daarom was het voor ons zo belangrijk dat we Shirley weer deze geweldige therapie konden bieden. Deze therapie is echt op Shirley afgestemd. Dankzij uw hulp is dat gelukt en geloof me, toen tijdens de eerste therapiesessie de tranen over mijn wangen biggelden, was ik in gedachten ook bij u. Ik voelde een enorme gelukzaligheid toen ik mijn kind zo vrolijk zag ‘werken’ en was oneindig dankbaar dat ik/wij dit allemaal mogen meemaken.

Maar laten we nu beginnen met het verslag van onze grote therapiereis: we zijn van Berlijn naar Amsterdam gevlogen en van Amsterdam zijn we vervolgens naar Curaçao gevlogen. We waren vele uren onderweg, maar Shirley heeft het allemaal fantastisch gedaan. Natuurlijk waren we uitgeput en moe toen we bij het hotel aankwamen, maar dat weerhield Shirley er niet van om blij te zijn met het weerzien. Shirley heeft een uitstekend geheugen. Ze herkent plaatsen en als ze daar in het beste geval ook nog goede herinneringen aan heeft, is ze luidruchtig blij en helemaal opgewonden. Zo was het ook toen we voor onze accommodatie, het Hotel Dolphin Suites, stonden. We hadden bewust gekozen om een paar dagen voor aanvang van de therapie aan te komen, zodat we – en vooral Shirley – konden wennen aan het andere klimaat en vooral aan het tijdsverschil. We brachten alvast een bezoek aan het CDTC en Shirley kon rustig rondkijken. Nou ja, “rustig”!? Shirley had natuurlijk positieve herinneringen aan het therapiecentrum en was vol vreugde en opwinding. Toen ze in de verte de eerste dolfijnen zagen, begonnen haar mooie ogen nog meer te stralen. Shirleys therapie begon om 08:00 uur. Tot Shirleys team behoorden: therapeute Kerstin (gediplomeerd logopediste), assistente Alley (studente psychologie), dolfijnentrainster Loes en de dolfijn Kanoa. Het team is niet alleen hooggekwalificeerd, maar ook enorm motiverend en positief ingesteld. Precies naar Shirleys smaak. Het was voor Shirley dan ook een groot genoegen om zich op deze bijzondere therapie in te laten en het team te vertrouwen. Zonder aarzelen ging Shirley mee naar de therapieruimtes en was ze altijd nieuwsgierig en geïnteresseerd. Na enkele individuele therapeutische behandelingen ging het team met Shirley naar het water, naar de steiger. Eerst werd Shirley nog omgekleed. Ze kreeg een wetsuit aan en droeg een zwemvest of een zwemriem. Shirley kan zich niet zelfstandig aan- en uitkleden, dus het hoorde ook bij de therapie dat Shirley haar best deed om te helpen. Shirley kon ook helpen met het dragen van de therapiebenodigdheden en heeft bijvoorbeeld de vinnen naar de steiger gedragen. Toen Shirley voor het eerst met haar therapeute Kerstin het water in mocht en haar therapiedolfijn Kanoa van heel dichtbij kon zien en aanraken, was dat een fascinerend en zeer emotioneel moment voor alle betrokkenen. De therapie was vooral gericht op het stimuleren van communicatie, zelfstandigheid, maar ook op sociaal gedrag en zintuiglijke waarneming. Zoals eerder vermeld, gaat Shirley weinig tot niet in interactie met haar omgeving. Tijdens de therapie fungeert de dolfijn als motivator en beloning voor bepaald gedrag. Zo merkte Shirley al snel dat de dolfijn iets leuks doet als Shirley met hem en de therapeut in interactie treedt. Als beloning krijgen de dolfijnen kleine visjes, die Shirley ook aan Kanoa mocht geven. Shirley was ook eens in de viskeuken aan het werk en mocht Kanoa's mobiele viskoelkast vullen met vis. Dat deed ze met veel plezier. Kanoa, het grote, zachtaardige wezen, zorgde niet alleen voor plezier, maar ook voor rust en ontspanning. Shirley is over het algemeen een nogal onrustig kind. Ze vindt het moeilijk om te wachten, stil te zitten en zich op één ding te concentreren. Kanoa heeft ervoor gezorgd dat Shirley zich beter kon concentreren, af en toe even kon pauzeren en gewoon kon genieten. Ze legde bijvoorbeeld haar hand op Kanoa's rug of buik, heel rustig, voorzichtig en volhardend. Zoals eerder vermeld, heeft Shirley een spraakstoornis. Ze communiceert uitsluitend non-verbaal. Toen Shirley tijdens ons verblijf op Curaçao plotseling af en toe woorden begon te zeggen, konden we ons geluk niet op. Ze sprak geen zinnen, maar af en toe verschillende woorden, en die waren heel duidelijk en verstaanbaar. Zo geweldig! Voor de therapie werd ons gezegd: “Deze therapie kan geen wonderen verrichten.” Maar hoe moet je het dan noemen? Voor ons gebeuren daar echte wonderen! Ook de meereizende begeleiders, in dit geval ik als mama en mijn beste vriendin – zeg maar de bonus tante van Shirley – worden tijdens de hele therapieperiode natuurlijk niet buiten beschouwing gelaten. Er werd veel met ons gepraat, natuurlijk over de geweldige doelen die tijdens de therapie werden bereikt, maar ook over moeilijke onderwerpen die ons bijvoorbeeld in het dagelijks leven bezighouden. We hebben waardevolle tips en adviezen gekregen. Er werd voor gezorgd dat we met veel moed, hoop en nieuwe levensvreugde naar huis konden vliegen.  Shirley is sinds de therapie veel toegankelijker en geconcentreerder. Ze slaagt er nu ook in om iets te doen wat van haar gevraagd wordt en geniet dan ook enorm van haar succes. Shirley maakt veel meer geluiden dan voorheen, ze kan haar knuffel bij naam noemen en probeert geduldiger te zijn. De complexe therapie werkt nog enige tijd door en we zijn erg benieuwd of en welke vorderingen er nog zullen volgen. We hebben in ieder geval onlangs van Shirleys school vernomen dat ze daar helemaal opbloeit en ook veel geduldiger is. Het is zo jammer dat deze therapievorm zo weinig erkenning en steun krijgt. Bij geen enkele therapie die mijn dochter ooit heeft gehad of krijgt, heb ik zoveel vreugde en enthousiasme ervaren. Ja, de dolfijnentherapie is ook vermoeiend en Shirley moest daarna een paar uur rusten, maar deze vreugde, motivatie en vooral de positieve veranderingen tijdens en na deze therapie zijn uniek.

Nu zijn we aan het einde van ons verslag gekomen en ik wil nog iets kwijt dat voor mij persoonlijk heel belangrijk is... Toen we besloten om alles op alles te zetten om Shirley nog een keer dolfijnentherapie te laten volgen, kregen we natuurlijk niet alleen maar positieve reacties. We kregen ook behoorlijk wat tegenwind en kritische opmerkingen en vragen. “Dat is toch veel te duur!”, “Wat een lange vlucht!”, “Kun je ‘zoiets’ niet ook ergens anders doen?”, “Dichterbij?”, “Goedkoper?”, “Kan Shirley niet gewoon gaan paardrijden of een extra logopediesessie volgen?”, "Die arme dolfijnen, is dat geen dierenmishandeling?"... enz. We hebben opnieuw bewust gekozen voor het therapiecentrum op Curaçao, enerzijds omdat we bij geen enkele andere therapie/revalidatie zo'n vooruitgang bij Shirley hebben kunnen vaststellen (we hebben dit eerder uitgebreid beschreven) en anderzijds, en dat is ook een ongelooflijk belangrijk punt dat men nooit uit het oog mag verliezen, omdat de dolfijnen het daar echt goed hebben. Ja, ze kunnen slechts een deel van de oneindige zee gebruiken, omdat ze zich in een afgebakend gebied bevinden, maar het welzijn van de dieren staat daar voorop. De dolfijnen bevinden zich in hun natuurlijke leefomgeving, worden liefdevol verzorgd, de speciale medische zorg is altijd gegarandeerd en wordt indien nodig zorgvuldig uitgevoerd. Elke dag wordt eerst gekeken hoe het met de dieren gaat en wordt er nauwlettend op toegezien dat deze prachtige wezens ook hun “me-time” krijgen. Alleen al met het oog op het dierenwelzijn zouden we nooit een andere optie (dichterbij/goedkoper) overwegen. Ja, we vinden het belangrijk dat onze Shirley iets leert en vooruitgang boekt, maar niet tegen elke prijs! We houden zo veel van dieren en als de prachtige wezens daar niet goed zouden worden verzorgd, zouden we zo'n therapie nooit met ons geweten kunnen verzoenen.

We bedanken iedereen die ons heeft gesteund uit de grond van ons hart en we zullen dit nooit vergeten!!!

”READ-LESS”